جمع آوری و کسب سرمایه جهت انجام کاری مشخص روش های متعددی دارد. سرمایه گذاری جمعی (Crowdfunding) یکی از این روش هاست که در این مطلب قصد معرفی آن را داریم. افزایش سرمایه از طریق سرمایه گذاری جمعی، اغلب به صورت تلاش مجموعه ای بزرگ از افراد است که می کوشند با استفاده از پلتفرم های کراودفاندینگ و شبکه های اجتماعی، هدف خود را به سایر افراد نشان داده و سرمایه گذاران بیشتری جذب نمایند. در این روش غالب سرمایه از طریق دوستان، خانواده، مشتریان و دیگر سرمایه گذارها جمع آوری می گردد.
نقطه عطف سرمایه گذاری جمعی چیست؟
در روش سرمایه گذاری سنتی، کارآفرین باید ایده خود را مستندسازی نموده و تحقیقات پایه بازار را انجام دهد. سپس نمونه اولیه محصول و یا خدمت خود را بسازد. در نهایت در صورتیکه ایده وی قابلیت پیاده سازی و عملیاتی شدن داشته باشد، آن را به موسسه ها و یا سرمایه گذاران فردی ارائه دهد. بر این اساس ایده گذار باید مخارج اولیه طرح تا پیش تولید را از جیب خود خرج کند. این موضوع سبب می شود بسیاری از ایده ها به دلیل کمبود بودجه کارآفرین کنار گذاشته شوند و هیچگاه به درستی بر روی آن ها تحقیق انجام نشود.
پس از این مراحل زمان ارائه ایده به سرمایه گذارن فرا می رسد. این سرمایه گذاران اغلب بانک ها، شرکت های سرمایه گذاری و یا سرمایه گذاران فرشته هستند. در نتیجه تنها چند گزینه محدود برای انتخاب سرمایه گذار باقی می ماند. ضمن اینکه جهت یافتن سرمایه گذار مناسب لازم است زمان زیادی صرف شود و ایده گذار جلسات متعددی با آن ها برقرار کند. در روش سنتی افزایش سرمایه، اگر کارآفرین موفق نشود شخص مناسبی را جهت حمایت مالی بیابد و یا با فرد اشتباهی قرارداد ببندد، وقت و پولی که صرف کار نموده، از بین می رود.
سرمایه گذاری جمعی در جهت مخالف این روش پیش می رود و در واقع مقابل روش سنتی قرار می گیرد. در روش Crowdfunding، کارآفرین می تواند سرمایه گذاران بیشتری در اختیار داشته باشد و جهت آشنایی با آن ها نیازمند گذران وقت زیادی نیست. به عبارت دیگر منابع به آسانی در اختیار صاحب ایده قرار می گیرد و رویکردهای پیچیده روش سنتی کنار گذاشته می شود. حال کارآفرین می تواند شرکاء و سرمایه گذاران بیشتری ملاقات کند و راه های متعددی جهت رشد کسب و کار خود بیابد.
مزیت های حاصل از سرمایه گذاری جمعی چیست؟
همان طور که ذکر کردیم، سرمایه گذاری جمعی فواید بسیاری برای ایده پرداز و شخص صاحب سرمایه در پی دارد. برخی از این مزایا را با هم مرور می کنیم:
1. دست یابی به سرمایه:
با روش سرمایه گذاری جمعی، مراحل یافتن سرمایه گذار بالقوه، جذب آنان و جلسات مذاکره حذف شده و کارآفرین می تواند با سرعت بیشتری به منابع مورد نیاز خود دست یابد. ضمن اینکه واسطه گران مالی همانند بانک ها از این روش کنار می روند و دیگر هزینه ای برای دریافت سرمایه به اشخاص ثالث پرداخت نمی گردد. در Crowdfunding، ایده پرداز می تواند کمپین هایی با سرمایه گذاران جمعی برقرار کند و به راحتی با آن ها در ارتباط باشد.
2. بازاریابی ساده تر:
ایده پرداز می تواند، ایده خود را به آسانی در شبکه های اجتماعی، ارسال ایمیل های تبلیغاتی و ... به عموم مردم معرفی نموده و توجه مخاطبان را به سوی محصول و یا خدمت مورد بحث جلب نماید.
3. ارائه گزارشات کاری به سرمایه گذار:
با گذر زمان و پیشرفت پروژه، صاحب ایده می تواند تمامی اقدامات صورت گرفته در روند کسب و کار خود را بررسی نموده و گزارشی قابل درک و ساده برای سرمایه گذاران تهیه نماید تا آن ها از روال کار آگاه باشند.
4. دست یابی به مشتریان بیشتر:
هر کسب و کاری در ابتدای راه، با مشکل یافتن مشتری و ارائه محصول خود مواجه است. در روش سرمایه گذاری جمعی، افراد بسیار زیادی حامیان مالی کسب و کار خواهند بود. این افراد در آینده از مشتریان اصلی کسب و کار می شوند و حتی تبلیغاتی وسیع برای ایده شما انجام می دهند.
5. اصلاحات راحتتر صورت می گیرد:
سرمایه گذاران جمعی اغلب مردم عادی جامعه خواهند بود، آن ها اطلاعات زیادی از کسب و کار شما ندارند. در نتیجه همچون یک مشتری در رابطه با ایده شما سوال می کنند. به این صورت شما می توانید نیازهای اصلی مشتریان آینده خود را دریافت کرده و اصلاحات لازم را روی ایده خام پیاده سازی نمایید تا به محصولی مورد قبول جامعه دست یابید.
6. افزایش بهره وری:
این مورد در رابطه با سرمایه گذاری جمعی آنلاین صدق می کند. در این روش شما می توانید تمام سرمایه گذاران را در گروهی مشخص گرد هم آورید و زمان کمتری جهت ارائه گزارش به آن ها صرف کنید. در نتیجه دیگر وقت شما در راه توضیحات جداگانه به هر یک از سرمایه گذاران هدر نمی رود. این راهکار شما را از کاغذبازی های مرسوم جهت جذب سرمایه راحت می کند و تمرکز بیشتری برای پیشبرد اهدافتان خواهید داشت.
مدل های سرمایه گذاری جمعی
سرمایه گذاری جمعی از 4 مدل اصلی تشکیل شده است که هر یک به نوعی افراد را مجاب به پرداخت پول می کند.
1. سرمایه گذاری جمعی مبتنی بر کمک های مالی:
این مدل از جمع آوری پول بر اساس دریافت سرمایه به عنوان کمک های مالی از افراد و موسسات مختلف است. در این روش سرمایه گذاران انتظار بازگشت وجه پرداختی را ندارند. برای مثال می توان به جمع آوری پول توسط موسسات خیریه و یا کمک های مالی افراد در فجایع همگانی همچون زلزله اشاره نمود.
2. سرمایه گذاری جمعی مبتنی بر پاداش:
در این روش کارآفرین محصول و یا خدمت خود را پیش فروش می کند و سرمایه گذاران به ازای پرداخت پول، محصول و یا سرویسی از ایده پرداز دریافت می کنند. بدین صورت صاحب ایده بدهی به سرمایه گذار نداشته و نیازی به بازگشت پول دریافت شده، ندارد. از این رو برخی این روش را زیر مجموعه سرمایه گذاری جمعی بر پایه کمک های مالی می دانند.
3. سرمایه گذاری جمعی مبتنی بر سهام:
سرمایه گذاران در این روش انتظار دریافت سهام از شرکت دارند. از این رو آن ها صاحب بخشی از سهام کسب و کار مورد نظر خواهند داشت و بازگشت سرمایه خود را از طریق سود حاصل از فروش محصول و یا سرویس شرکت دنبال می کنند.
در این مدل، سرمایه جمع آوری شده بیشتر از روش مبتنی بر پاداش است و مناسب شرکت هایی است که بخشی از کار خود را پیش برده و دارای وجه اجتماعی قابل قبولی هستند. زیرا سرمایه گذارن در پی دریافت سهام حاضر به پرداخت پول هستند و در صورتی که شرکت تراکنش مالی مناسبی نداشته باشد، نمی تواند سرمایه مورد انتظار را به دست آورد.
4. سرمایه گذاری جمعی مبتنی بر قرض دادن:
روش دیگری که ایده پردازان می توانند از آن جهت تامین سرمایه مورد نیازشان استفاده نمایند، جمع آوری پول مبتنی بر قرض دادن است. به این صورت که کارآفرین مبلغ مورد نیاز را در ازای وام دریافت می کند و با نرخ بهره از پیش تعیین شده، موظف به بازگشت وجه دریافتی است. این مدل برای استارتاپ های مناسب است که قصد ندارند، پیش از رسیدن به نتیجه مورد نظر و در ابتدای شروع فعالیت بخشی از آن را به دیگران ارائه دهند.
منبع:
faratechdp.com